НА ДЕНЕШЕН ДЕН РОДЕН РАЈКО ЖИНЗИФОВ, ГО НАПИШАЛ ПРВИОТ РАСКАЗ НА МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК „НА ПРОШЕДБА“.

„На прошедба“( На прошетка) е првиот расказ напишан на народен јазик во македонската литература. Расказот е посветен на неговиот учител Димитар Миладинов. Темата е впечатоците на авторотод прошетката во селото Врбјани.Идеата е дасе прикаже тешкиот живот на македонскиот народ и потребата за ослободување од ропството. Мотото на расказот е народната поговорка’’ Зол трн,зла копачка’’со која се покажува идејата на авторотз за слобода на народот и уништување на ропството.Постојат двајца наратори(раскажувачи),тоа се авторот и дедо Стојан. Во расказот на реалистичен начин се опишува тешкиот животот на народот,неговата експлоатација,грчкото влијание,народните обичаи,носијата градската облека и др. Според композицијата и стилот расказот нема уметничка вредност,но е значаен како прв расказ во македонската литература од 19 век.

Рајко Жинзифов (15 февруари 1839 – 15 февруари 1877) бил роден во Велес во влашко гркоманско семејство. Неговото вистинско име било Ксенофон Ѕинѕиф.

Татко му, Јоан Ѕинѕиф имал завршено медицински факултет во Атина, но работел како грчки фанариотски учител во Велес.

Ксенофон Ѕинѕиф во почетокот на 1856 година се вработил во Прилеп како помошник-учител на Димитар Миладинов. Работата како учител подоцна ја продолжил во градот Кукуш, каде заедно со Димитар Миладинов развиле голема преродбенска дејност. Под негово влијание го променил грчкото име во словенско – Рајко Жинзифов.

 

Подоцна заминал за Русија и се запишал на Историско-филозофскиот факултет во Москва, каде се движел во кругот на македонските студенти и, покрај учењето, се занимавал со писателска, преведувачка и публицистичка дејност.

По завршувањето на универзитетот, се вработил како професор по старогрчки јазик во една од московските гимназии. Продолжил со книжевна дејност, но главно со превод и публицистика, а соработувал и со руски, словенофилски и бугарски списанија од Цариград.