18 ГОДИНИ ОД СМРТТА НА ПЕТРЕ М. АНДРЕЕВСКИ.
„САМО АКО ИМАМЕ НЕШТО ЗА СЕЌАВАЊЕ, САМО ТОГАШ ЗНАЕМЕ КОЛКУ ВРЕМЕ СМЕ БИЛЕ ЗАЕДНО И КОЛКУ ВРЕМЕ СМЕ ЖИВЕЕЛЕ И ЗОШТО ТРЕБА ДА ГО БРАНИМЕ ТОЈ ЖИВОТ.“
Ама секоја куќа има свој нужник, што се вели, и секој народ има свој предавник. Нашата историја е повеќе прочуена со предавници отколку со херои. Така кажуваат и народните песни. Најубавите деца сами си ги јадеме или ги подметнуваме во туѓа служба, како кукавицата своите јајца во туѓите гнезда. Некој војвода има речено: за да станеш предавник, доволно е да си Македонец. Ништо не ти треба друго и ништо повеќе. Господ да ни е на помош, би рекол, зашто и нашиот господ е шпион…“
Извадок од „Небеска Тимјановна“, 1988 година
Андреевски се вбројува меѓу најдаровитите и најпопуларните македонски поети и раскажувачи, а неговото творештво е разновидно и опфаќа романи, поезија, раскази, драми, есеи и детска книжевност. Еден од неговите најпознати романи е „Пиреј“, кој македонската критика го прогласи за ремек-дело на македонската современа проза, додека збирката „Дениција“ се смета за химна на космичката љубов, химна на жената и татковината и златна книга на македонскиот модернизам.
Со неговото заминување книжевниот свет изгуби еден од најголемите прозаисти, поети и драмски автори во поновата македонска историја. Македонија го изгуби бардот чии дела оставија траен печат на нашата модерна литература и книжевност. Академик Андреевски несомнено е дека ќе остане светилник на патот во понатамошното чекорење и опстојување како народ и држава.
