ПЕТ РАБОТИ КОИ НЕ СТЕ ГИ ЗНАЕЛЕ ЗА ГУЛАБИТЕ!
ЈА САКААТ УМЕТНОСТА, ИМААТ ПОИМ ЗА ПРОСТОР И ВРЕМЕ, ПРЕПОЗНАВААТ ЛУЃЕ, НЕ СЕДАТ НА ДРВА, СЕ КОРИСТЕЛЕ КАКО ПОШТАРИ.
Кога ќе го прочитате ова, ќе ви стане јасно зошто гулабите сакале да се дружат со генијалниот Никола Тесла во парковите во Њујорк, а тој со нив. Големите умови размислуваат слично…
Кој не одел зад гулабите по градските улици, не знае што е тоа мачење. Сакаш лево, врти и тој, ти оди десно, еве го. Ако успорите, некој од позади ќе удри во вас. Ако забрзате, ќе му станете на нозе бидејќи не планира да полета. Зошто се такви и зошто го прават тоа? И зарем не е чудно колку прашања сè уште имаме за нив, а ги гледаме секој ден? Ова се најчестите од нив, со уште неколку интересни работи.
- Имаат поим за време и простор?
Судејќи по нивното однесување на градските плоштади, многумина би рекле не. Научниците велат: да! Можеби не ни се чини затоа што нашиот мозок поинаку ги обработува овие информации, но гулабот е сосема свесен за времето и околината.
Да, тие имаат повеќе од добра перцепција за времето, но и за просторот. Гулабот може да си го најде гнездото и кога, како заложници кои не гледаат каде одат, ќе бидат пренесени на 2.000 километри. Затоа се добри поштари.
- Храбар воен гулаб спасил 200 животи
Уште во античка Грција носеле спортски резултати од Олимписките игри, а самиот Џингис Кан ги користел како поштари. Но, само слушнете ја оваа модерна приказна. За време на двете светски војни тие биле користени за испраќање пораки – Америка имала дури 200.000 гулаби во резерва.
Една, односно еден од нив беше Шер Ами. Француското име „драг пријател“ го добил поради заслугите во Првата светска војна (во тоа време мислеле дека е машки гулаб, па оттука и машкото име).
Имено, во 1918 година, 550 американски војници останале заробени зад непријателските линии во Франција, и отсечени од сојузничките трупи. Тие се обидоа да им испратат порака на своите соборци дека се заробени, без храна и муниција, но без успех. Во борбите загинале дури 350 луѓе.
Во еден момент нивниот мајор ја запишал локацијата каде што се наоѓале и извикал за помош. Ја врзал за ногата на гулабот и ја пуштил да лета. Германците ја забележале и почнале да пукаат во неа. Таа падна на земја, но повторно станала и, иако тешко повредена, полетала. За помалку од половина час нејзината порака стигнала до сојузничката војска. Благодарение на гулабот, војската интервенирала и спасила 194 другари.
- Зошто не седат на дрвјата?
Во близина на толку убави (преостанати) гранки во градот, седат на ладниот бетон. Значи, зарем не гледаат други птици како уживаат во крошната?
Гулабот е еден од најдолговечните пријатели на човекот, па затоа е навикнат да коегзистира со луѓе во урбаните средини. Згора на тоа, овде е побезбедно бидејќи во природата има многу непријатели. А каде има луѓе има и фини лебни трошки. Ммм, најдоброто!
Видот со кој ги делиме градските улици инаку има свое природно живеалиште во карпестите падини на планините – така што бетонските, бронзени глави на џинови и олуци се соодветна замена. Иако, има и гулаби кои ќе ги видите на дрвјата.
- Зошто никогаш не гледаме младенчиња, дури ни мртви гулаби?
Малите гулаби остануваат подолго време во гнездото, а штом ќе го напуштат, изгледаат како возрасни гулаби. Затоа не ги гледаме.
Дури и да сте ги виделе, веројатно не сте ги препознале. Тие се мали, бушави и полни со бело-жолти пердуви. Мама и тато подеднакво се грижат за нив, од исхрана до безбедност. Гулабите живеат во просек околу 6 години, а кога ќе почувствуваат дека е време да заминат, се повлекуваат на скриени места.
- Се сеќаваат на лица, ја сакаат добрата уметност и Никола Тесла
Гулабите се сеќаваат на нашите лица, дури и кога носиме друга облека. Научниците тоа го докажале со неколку експерименти при кои една група луѓе им носела храна, а друга ги избркала. Со текот на времето, гулабите почнале да ги избегнуваат оние што ги бркале, а доаѓаале кај оние со храна – дури и кога се пресоблекувале.
Еве уште пофасцинантен факт. Јапонските научници докажаа како гулабите можат да ги категоризираат визуелните феномени на необичен начин: покажувајќи им слајдови од сликите на Моне и Пикасо, тие видле како гулабите можат да разликуваат уметнички стилови како што се импресионизмот и кубизмот. Кога им биле прикажани слики од други импресионисти, тие знаеле како да ги поврзат со портфолиото на Моне, а сликите на Брак со стилот на Пикасо – дури и ако сликите биле заматени или црно-бели. И една студија од 2016 година покажа како можам да разликувам и пишани зборови.
По сето ова, логично доаѓа информацијата дека тие сакале да се дружат со генијалниот Никола Тесла во парковите во Њујорк, а тој со нив. Големите умови размислуваат слично…
