89 ГОДИНИ ОД ПАЛЕЊЕТО НА РАЈХСТАГОТ СО КОЈ НАЦИСТИТЕ ЈА ПРЕЗЕМААТ ВЛАСТА ВО ГЕРМАНИЈА
Во пожарот на Рајхстагот (германски: Der Reichstagsbrand), на 27 февруари 1933 година што го подметнале нацистите изгоре германскиот државен парламент во Берлин.
Германските нацисти го искористија палењето на зградата на државниот парламент за целосно да ја преземат власта и да создадат систем во кој Адолф Хитлер имал неограничени права. Мариус ван дер Лубе е уапсен на лице место, но делото подметнување пожар не е докажано.
За палењето на Рајхстагот властите ги обвиниле комунистите (биле уапсени 1.500 комунистички функционери) дека го запалиле како сигнал за востание. На судскиот процес во Лајпциг, еден од уапсените комунисти, бугарскиот револуционер Георги Димитров ги разоткрил плановите и суштината на нацизмот, така што судењето се претворило во јавна осуда на нацистичкото движење.
Палењето на највисоката германска куќа беше протолкувано како една од пресвртните точки во создавањето на нацистичка Германија со големи политички последици. Таа ноќ беа уапсени околу 4.000 луѓе, меѓу кои и комунистички пратеници и водачи, а ден потоа беше потпишана Уредбата за заштита на народот и државата со која се укинуваат основните граѓански права. Така, основните граѓански права загарантирани со Вајмарскиот устав беа надвор од сила, што го отвори патот за прогон на политичките противници.
Овој настан беше решавачки за создавањето на националсоцијалистичката диктатура.
На крајот на март беше објавен Законот за посебни овластувања, на почетокот на мај беа распуштени синдикатите, а во јуни и јули сите политички партии. Прогонствата се проширија на истакнати научници и уметници, оставајќи ги Алберт Ајнштајн, Бертолт Брехт, Ерих Марија Ремарк и семејствата на Томас и Хајнрих Ман, меѓу другите.
